بررسی تاثیر تنش خشکی بر برخی شاخص های مورفولوژیکی، فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی دانهال گردوی ایرانی (.juglans regia l)

کشور ایران در زمره کشورهای خشک و نیمه خشک جهان محسوب می شود. تنش خشکی یکی از مهمترین تنش های محیطی مؤثر بر درختان میوه است و می تواند به طور قابل توجهی منجر به کاهش عملکرد شود. گردوی ایرانی (juglans regia l.) یکی از مهم ترین محصولات خشکباری ایران می باشد که برای رشد مطلوب و بهره وری، به آب کافی نیاز دارد. به منظور بررسی تاثیر سطوح مختلف تنش خشکی بر برخی پارامتر های مورفولوژیکی، فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی گردوی ایرانی و تعیین حد تحمل دانهال ها به این تنش، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه کاملا تصادفی با نه تیمار و 20 تکرار در یک گلخانه کاملا کنترل شده اجرا گردید. در این پژوهش، سه سطح تنش خشکی شامل تیمار شاهد (80 درصد ظرفیت زراعی)، تنش متوسط (50 درصد ظرفیت زراعی) و تنش شدید (20 درصد ظرفیت زراعی) اعمال شدند و اندازه گیری ها در سه مرحله زمانی انجام شد. نتایج مربوط به شاخص-های مورفولوژیکی، فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی نشان داد که این شاخص ها تحت تاثیر سطوح مختلف تنش خشکی واقع شدند و مشخص گردید که دانهال های گردو قادر به تحمل تنش خشکی متوسط در حد 50 درصد ظرفیت زراعی نیز نمی باشند. بنابراین عدم تحمل دانهال های گردوی ایرانی به سطوح متوسط و شدید تنش خشکی را می توان به افزایش نشت یونی، کاهش محتوای نسبی آب برگ، افزایش تخریب کلروفیل، کاهش میزان قندهای احیاء، پروتئین، افزایش پرولین و پراکسید هیدروژن و همچنین عدم وجود آنزیم های آنتی اکسیدانی کارا برای مقابله با تنش های خشکی مرتبط دانست.